Wilgoć w stropodachu i woda wnikające w głąb konstrukcji stropodachów to jeszcze nie do końca rozpoznany problem i  nie zawsze udaje się go rozwiązać w stopniu satysfakcjonującym.  Zjawisko to pociąga za sobą spore zagrożenie z punktu widzenia bezpieczeństwa i efektywności energetycznej dachu płaskiego. Dla projektanta i wykonawcy oznacza to zatem konieczność poradzenia sobie z problemem wody i wilgoci penetrujących części pod ociepleniem dachów płaskich. 

W przeciwieństwie do dachów skośnych, woda nie jest w stanie spłynąć ze stropodachu pod wpływem siły grawitacji.  W momencie, kiedy stosujemy hydroizolację stropodachu oraz paroizolację, wnikająca wilgoć nie jest w stanie wydostać się na zewnątrz, co utrudnia wysychanie materiałów i konstrukcji. Wilgoć przedostająca się do stropodachu, czy to na etapie budowy, czy już w trakcie użytkowania (np. w wyniku konwekcji), niesie realne ryzyko szkód. Zawilgocenie przegród budowlanych obniża ich izolacyjność termiczną. Na dłuższą metę prowadzi zaś nawet do mechanicznych uszkodzeń, które wiążą się z dodatkowymi kosztami remontowymi. Sytuacji nie poprawiają zaostrzające się przepisy budowlane, które przewidują grubsze warstwy ocieplenia oraz większą szczelność obiektów. Z jednej strony mamy do czynienia z wilgocią w szczelnych budynkach, z drugiej – obserwujemy wyższe amplitudy temperatur pomiędzy powierzchniami wewnętrznymi, a zewnętrznymi. Mniej ciepła przedostaje się z pomieszczeń do otuliny budynku, przez co odparowywana jest mniejsza ilość wody.

Oczywiście, wiele zależy także od technologii i materiału termoizolacyjnego. Ze względu na naturalną paroprzepuszczalność oraz odporność na wnikanie wilgoci, do ocieplania dachów płaskich bardzo dobrze nadają się systemy na bazie wełny kamiennej, składające się z dwóch lub trzech warstw. Najniższa warstwa, przeważnie o grubości 50 mm, tworzy jednolitą podstawę dla paroizolacji. Dzięki takiej ciągłej warstwie z wełny kamiennej, bariera pary wodnej pozostaje nienaruszona, nawet podczas niewielkich ruchów strukturalnych spowodowanych na przykład przez blachę profilowaną.

Dostępne na rynku technologie izolacyjne, oprócz zapobiegania ucieczce ciepła z ogrzewanych wnętrz, umożliwiają również sprawne odprowadzenie wilgoci z konstrukcji przez cały okres jej eksploatacji. Za optymalne przyjmuje się, że osuszanie połaci dachu na poziomie 0,5 kg wody/m² na dobę. Taki wynik skutecznie eliminuje zagrożenie gromadzenia się wilgoci, również na etapie budowy. W tym celu, w charakterze środkowej warstwy izolacji, należy zastosować rowkowane płyty, które tworzą sieć kanalików wentylacyjnych. Porowata wełna o wysokiej przepuszczalności nie absorbuje wilgoci do izolacji, lecz pozwala na jej sprawne odprowadzenie poza konstrukcję.